O φόβος και το άγχος των παιδιών

Ένα παιδί στους πρώτους μήνες της ζωής του και πριν ακόμα δημιουργηθεί η λεκτική ικανότητα μπορεί να εκφράζει εξωλεκτικά, με τη συμπεριφορά του, ορισμένα συναισθήματα του. Η ανάπτυξη της λεκτικής ικανότητας και η σύνδεση της με τις εμπειρίες που αποκτά του επιτρέπουν σταδιακά να τα εκφράζει λεκτικά. Ένα μεγαλύτερο παιδί, πριν το τέλος της προσχολικής περιόδου, μπορεί πλέον να εκφράζει τα συναισθήματα του, όπως φόβο,θυμό,λύπη,χαρά, και με λόγια.

Από την ηλικία των 9 μηνών πολλά νήπια, όταν φεύγουν οι γονείς τους, αποζητούν ένα μεταβατικό αντικείμενο πχ αρκουδάκι για να παρηγορηθούν. Αυτή η συμπεριφορά εκφράζει πιθανώς μια πρώτη μορφή του άγχους αποχωρισμού.

Στην προσχολική ηλικία ο φόβος της σωματικής κακοποίησης είναι η συχνότερη μορφή εμφάνισης του άγχους.

Στη σχολική περίοδο ο φόβος αποδοκιμασία από την προσωπική ηθική του παιδιού ή από έναν σημαντικό ενήλικο είναι πλέον η πιο συνηθισμένη αιτία άγχους.

Στους εφήβους τα θέματα προσωπικής ταυτότητας, κοινωνικής αποδοχής, καθώς και οι συγκρούσεις- διαμάχες για την ανεξαρτητοποίηση, αποτελούν τις κύριες πηγές δημιουργίας του φυσιολογικού άγχους.